Χειρουργικές παθήσεις του Θυρεοειδή αδένα
Ο θυρεοειδής αδένας εντοπίζεται στον τράχηλο, λίγο πιο κάτω από το μήλο του Αδάμ. Οι δύο κύριες ορμόνες που εκκρίνει , η τριϊωδιοθυρονίνη (Τ3) και η τετραϊωδιοθυρονίνη (Τ4) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη σωματική και νοητική ανάπτυξη του ανθρώπου, ενώ μια τρίτη ορμόνη , η καλσιτονίνη φαίνεται ότι έχει σχέση με τον μεταβολισμό του ασβεστίου.
Οι διαταραχές της μορφολογίας του θυρεοειδή αδένα κυμαίνονται από την απλή βρογχοκήλη (διόγκωση), μέχρι την ύπαρξη όζων έως τον απειλητικό για τη ζωή καρκίνο του θυρεοειδούς. Η μη φυσιολογική έκκριση των ορμονών προκαλεί υποθερεοειδισμό ( μικρή παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών) ή υπέρθυρεοειδισμό (αυξημένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών)
Χειρουργική θεραπεία
Οι διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδούς (υπερ και υποθυρεοειδισμός) θεραπεύονται συνήθως φαρμακευτικά από τον ενδοκρινολόγο. Σε περίπτωση που η αγωγή δεν είναι αποτελεσματική , ή η νόσος υποτροπιάζει, έχει ένδειξη η χειρουργική επέμβαση (θυρεοειδεκτομή).
Η παρουσία όζων στο θυρεοειδή αδένα είναι άλλη μια συχνή κατάσταση που προκαλείται από διάφορες αιτίες, όπως είναι η έλλειψη ιωδίου, η θυρεοειδίτιδα, κάποια κύστη ή αδένωμα του θυρεοειδή. Οι όζοι μπορεί να είναι μεμονωμένοι (ένας μόνο) ή πολλοί. Η λειτουργία του θυρεοειδούς με όζους μπορεί να είναι φυσιολογική αλλά μπορεί να συνοδεύεται από υπερ ή υποθυρεοειδισμό. Οι περισσότεροι όζοι είναι καλοήθεις, σε ένα μικρό ποσοστό όμως μπορεί να υπάρχουν στοιχεία κακοήθειας. Οι πιθανότητες για κακοήθεια είναι μεγαλύτερες σε μεγαλύτερους σε μέγεθος όζους. Η διάγνωση πέραν της εξέτασης απαιτεί τη διενέργεια υπερήχου, εργαστηριακών εξετάσεων και επί ενδείξεων βιοψία του όζου με βελόνα (FNA) για τη διερεύνηση της πιθανότητας κακοήθειας.
Στις περιπτώσεις που ο όζος ή οι όζοι του θυρεοειδούς προκαλούν υπερθυρεοειδισμό ή υπάρχει ένδειξη κακοήθειας επιβάλλεται η χειρουργική αντιμετώπιση.
Καρκίνος θυρεοειδούς
Υπάρχουν διάφορες μορφές καρκίνου του θυρεοειδούς. Ο πιο συχνός είναι το θηλώδες καρκίνωμα και αποτελεί το 80% όλων των καρκίνων του θυρεοειδούς. Αναπτύσσεται συνήθως αργά, αλλά μπορεί να επεκταθεί σε λεμφαδένες και να δώσει απομακρυσμένες μεταστάσεις. Το θηλακιώδες καρκίνωμα είναι η δεύτερη κατά συχνότητα κακοήθεια του θυρεοειδούς, ο οποίος δίνει πιο συχνά απομακρυσμένες μεταστάσεις και σπάνια προσβάλει λεμφαδένες. Η θεραπεία για καρκίνους του θυρεοειδούς είναι χειρουργική .
Η άμφω ολική θυρεοειδεκτομή συστήνεται στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς διευκολύνει τη μετέπειτα αποκατάσταση, στις περιπτώσεις που η ύπαρξη κακοήθειας δεν είναι γνωστή εξ αρχής. Το ποσοστό του θυρεοειδή που έχει απομείνει μετά το χειρουργείο μπορεί να ανιχνευτεί με σπινθηρογράφημα . Αν υπάρξει υπόλειμμα αυτό θα πρέπει στη συνέχεια να καταστραφεί, με τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου. Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο συνήθως χορηγείται από ενδοκρινολόγο.
Η στενή συνεργασία του Χειρουργού του θυρεοειδούς με τον Ενδοκρινολόγο τόσο πριν όσο και μετά τη θυρεοειδεκτομή αποτελεί κλειδί στην ορθή αντιμετώπιση των χειρουργικών παθήσεων του αδένα και την παρακολούθηση των ασθενών μετά το χειρουργείο.
