Οι παρίσθμιες αμυγδαλές είναι αδένες στον φάρυγγα και ο φυσιολογικός τους ρόλος είναι η προστασία από λοιμώξεις, μιας και αποτελούν κέντρα παραγωγής αντισωμάτων. Είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την άμυνα μέχρι το 3ο έτος της ηλικίας. Σταδιακά υποστρέφονται και λαμβάνουν το τελικό τους μέγεθος στην εφηβεία.
Η αμυγδαλίτιδα είναι μία φλεγμονή των αμυγδαλών. Αποτελεί μετά το κοινό κρυολόγημα και την μέση ωτίτιδα, την πιο συχνή παιδιατρική ασθένεια, με προτίμηση στην ηλικία 5-6 ετών. Σπανιότερα εμφανίζεται σε νήπια και ενήλικες.
Ποια είναι τα αίτια της αμυγδαλίτιδας;
Στο 70% των περιπτώσεων η φλεγμονή είναι ιογενούς προέλευσης ( αδενοίοι, ρινοιοι, ιός ινφλουενσας , coxsackie κτλ)
Από τις μικροβιακές λοιμώξεις, ο συχνότερος μικροοργανισμός είναι ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος. Ενώ πολλές φορές αναπτύσσονται περισσότερα του ενός είδη μικροβίων.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συνηθέστερα συμπτώματα της οξείας αμυγδαλίτιδας είναι:
- Πόνος στο λαιμό.
- Πόνος κατά την κατάποση.
- Αλλοίωση της φωνής.
- Κακοσμία στόματος.
- Πυρετός.
- Αδυναμία.
- Πόνος στους μυς, αρθρώσεις
- Πόνος και στα δύο αυτιά κατά την κατάποση
- Πόνος στην κοιλιά, έμετοι (πιθανή λοιμώδης μονοπυρήνωση)
Θεραπεία της οξείας αμυγδαλίτιδας
Μετά την κλινική εξέταση και με τη πραγματοποίηση εξετάσεων αίματος, ο ΩΡΛ θα αποφασίσει ποια είναι η καλύτερη θεραπεία για την αντιμετώπιση της νόσου.
Στις ιογενείς αμυγδαλίτιδες αρκεί συμπτωματική θεραπεία με καλή ενυδάτωση και παυσίπονα , ενώ αντιβιοτική αγωγή χρειάζεται στις περιπτώσεις μικροβιακής αμυγδαλίτιδας, η πάθηση συνήθως ιάται εντός 7 -10 ημερών.
Σε κάθε επεισόδιο οξείας μικροβιακής αμυγδαλίτιδας η φλεγμονή μπορεί να «ξεφύγει» από τα στενά όρια της αμυγδαλής και να επεκταθεί εκτός αυτής, στις γύρω περιοχές. Αν συμβεί αυτό σχηματίζεται το περιαμυγδαλικό απόστημα, δηλαδή συγκεντρώνεται πύον σε μια κοιλότητα γύρω από την αμυγδαλή.
Ποια είναι τα συμπτώματα του περιαμυγδαλικού αποστήματος;
Σε περίπτωση που αναπτυχθεί περιαμυγδαλικό απόστημα σαν επιπλοκή αμυγδαλίτιδας, τα συμπτώματα επιδεινώνονται δραματικά και χαρακτηριστικά εμφανίζονται:
– Κακουχία.
– Υψηλός πυρετός.
– Δυσφαγία.
– Τρισμός ( δυσκολία να ανοίξει το στόμα ο ασθενής).
– Λεμφαδενίτιδα.
Ποια είναι η θεραπεία;
Όταν ο ΩΡΛ εξετάσει τον ασθενή, για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη αποστήματος προχωρά σε παρακέντηση της περιοχής με τοπική αναισθησία, για να διαπιστώσει την ύπαρξη πύου στην περιοχή. Εφόσον αναρροφήσει πύον ο ιατρός προχωρά σε διάνοιξη της περιοχής με νυστέρι γύρω από την αμυγδαλή, ενώ απαιτείται νοσηλεία του ασθενή για λήψη ενδοφλέβιου αντιβιοτικού και παρακολούθηση.
Χειρουργική αντιμετώπιση:
Σε χρόνιες αμυγδαλίτιδες τα συμπτώματα είναι πιο ήπια αλλά μπορεί να εμφανιστούν δυσοσμία στόματος, ροχαλητό και άπνοιες κατά τον ύπνο, καταστάσεις που αντιμετωπίζονται χειρουργικά.
Σε αμυγδαλίτιδες που επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα (υποτροπιάζουσες), η αντιμετώπιση περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση (αμυγδαλεκτομή).
Σε περίπτωση περιαμυγδαλικού αποστήματος, ειδικά αν έχει σχηματιστεί δυο φορές, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική.
